پـدرت با تن مـجـروح تـو تـنتهـا مـانـده            پـدری پـیـر که در بـهـت تـمـاشـا مـانده
حق بده خیره به این قـامت پاشیـده شوم            چیزی از پیکرت ای یـوسف بابا مانده؟

اربـاً اربـایی‌ات از دور به چـشـمـم آمـد            یک نشانی ز تو هر گوشۀ صحرا مانده
خم شدم بوسه‌ای از زخم سرت بـردارم            در هـمـین حال کـمـانی کـمـرم تـا مانده
ای جـوانـان کـمـک این پـدر پـیـر کـنید            بـر تـن خـاک تـن اکـبــر لـیــلا مــانـده
قـطـعه قـطعه بـسـپاریـد بـدن را به عـبا            جمع شد پیکرش از دشت؟ نه حالا مانده
چقـدر کـم شـده‌ای یا که مـکـسر شـده‌ای            ای که نزدیکیترین روضه به مادر شده‌ای